τηλετυπία

η, Ν

τηλεπ. σύστημα ασύγχρονης τηλεγραφίας μέσω εκτυπωτικής τηλεγραφικής συσκευής, η οποία περιλαμβάνει, κυρίως, αλφαριθμητικό πληκτρολόγιο, πομπό ηλεκτρικών σημάτων διεγειρόμενων από τα πλήκτρα τού πληκτρολογίου, αποκωδικοποιητή τών λαμβανόμενων σημάτων και συσκευή εκτύπωσης σε σελίδα ή σε χαρτοταινα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. teletypie < teletype (βλ. τηλέτυπο)].